Ik zweef. Ik kan niet kiezen, nooit gekund.
Ga ik voor de sexy blonde Adonis of die aardige krullenbol? Naar bed of nog een wijntje? Opstaan of nog één keer omdraaien? Kies ik voor het milieu of voor goed onderwijs?
Keuzes, keuzes, keuzes… gek word ik ervan.
Tijdens mijn opleiding werd het nóg erger
Loopt het infuus niet te hard? Mag die mevrouw al uit bed? Moet ik dat luidruchtige bezoek aanspreken of negeren?
Bij elke keuze ging ik harder zweten. Ik verstopte me zelfs in de spoelkeuken om maar geen beslissingen te hoeven nemen.
Daar vond de robuuste, zelfverzekerde hoofdzuster me – meerdere keren per week. Tot ik vriendelijk werd verzocht de opleiding te verlaten.
Ik ben jaloers op zorgmedewerkers
Elke dag staan ze voor grote en kleine keuzes. Ze hebben te maken met wensen en opvattingen van cliënten en familie. Met regels, protocollen en behandelplannen.
Ik zie hoe ze besluiten nemen:
- De voedingsassistente warmt het pannetje soep toch op, ondanks de strikte hygiëneregels.
- De verzorgende helpt mevrouw Jansen een keer lekker vroeg, ondanks de overvolle wijkroutes.
- Op uitdrukkelijk verzoek van cliënt en familie geeft de verpleegkundige géén pijnbestrijding, ondanks haar eigen opvattingen.
En ik ben vol bewondering en stinkend jaloers.
Keuzes maken is voor iedereen moeilijk
Zorgprofessionals kunnen iets wat ik niet kan: knopen doorhakken. Ze moeten wel.
Maar dat wil niet zeggen dat ze het makkelijk vinden. Sterker nog: ik wéét dat veel zorgmedewerkers worstelen met hun dagelijkse beslissingen.
Waarom praten helpt
Ik weet ook dat het helpt om over die keuzes te praten. Ik merk dat iedere keer weer in onze workshops met het Ethiekbekje, waarin zorgmedewerkers met elkaar in gesprek gaan over hun ervaringen in de dagelijkse praktijk.
Waarom is dat zo belangrijk?
- Feest der herkenning
‘Ik ben zo blij om te horen dat ik niet de enige ben die er last van heeft.’, zeggen onze cursisten. Ofwel: je staat niet alleen. Het bespreken van elkaars ervaringen voorkomt vele eenzame uurtjes in de spoelkeuken. - Stilstaan om vooruit te komen
Werken in de zorg is hectisch. Een beslissing is genomen voor je er erg in hebt. Stilstaan bij gezette stappen scherpt je bewustzijn en helpt bij nieuwe keuzes. - Meer begrip
Je leert de keuzes van collega’s beter begrijpen. Grote kans dat hierdoor de samenwerking verbetert. - Oók voor betere communicatie met cliënten
Je leert te verwoorden waarom je bepaalde keuzes maakt. Dat helpt in het gesprek met cliënten en familie.
Wat je zelf kunt doen
Natuurlijk zien we je graag op een van onze workshops, maar je kunt ook zelf gesprekken over keuzes in de zorg organiseren.
- Maak ‘keuzes’ een vast agendapunt van het teamoverleg en vraag per keer één collega iets te vertellen over een dilemma van de afgelopen maand.
- Sta na een werkdag samen met je collega’s vijf minuten stil bij de ervaringen en keuzes van die dag.
- Vind je schrijven leuk? Kijk dan of je over dit thema kunt bloggen op de interne website. Misschien inspireer je anderen dat ook te doen.
- Deel in je team Ethiekbekjes uit of leg ze op een zichtbare plaats. Je zult zien dat het gesprek zo op gang komt.
Ik kan nog steeds moeilijk kiezen
Dus mijn gedwongen keuze om op een andere manier in de zorg te gaan werken, is waarschijnlijk een goede geweest.
Maar praten kan ik wel, als Brugman. En dat praten – over keuzes – kan ik iedereen warm aanbevelen. Want het helpt echt.
Behalve morgen in het stemhokje dan. Dat wordt weer ouderwets zweten